Nog maar eens: parkeren

We weten het: het houdt niet over met de parkeergelegenheid op de pier. Een bezoeker kan zelden of nooit voor uw deur parkeren. Toch moeten we dit ook relativeren: wie bereid is tweehonderd meter te lopen, kan zijn wagen vrijwel altijd probleemloos kwijt. Een Amsterdammer zou er wat voor geven!

Maar zijn we te verwend? Kennelijk wel. Met de regelmaat van de klok wordt er op onze pier geparkeerd op manieren die we rustig asociaal mogen noemen. Het bestuur is in het verleden al gedwongen geweest om bij de kop van de pier een verhoging aan te brengen om voortdurende overlast--en gevaarlijke situaties!--te voorkomen, en regelmatig worden er wagens zodanig neergezet dat een ander er nauwelijks nog langs kan, dan wel op privé parkeerplekken waar een medebewoner goed geld voor heeft betaald. Zelfs het omhoog zetten van de beugels blijkt daar niet altijd tegen te helpen.

Op zondag 22 februari was het weer eens bijzonder druk. Zowel op het laatste tussenstuk van de pier als op de kop waren auto's geparkeerd. Eén van de bewoonsters kon met geen mogelijkheid meer de draai nemen, schampte een betonnen voetstuk en liep schade op aan haar auto. Nog afgezien daarvan kan parkeren op deze plekken ervoor zorgen dat in geval van brand of andere noodgevallen de hulpdiensten niet ter plaatse kunnen komen. Dat is de reden dat op deze plekken een parkeerverbod geldt en parkeren alleen in de vakken is toegestaan. Binnenkort zullen op de illegale plekken NP-markeringen worden aangebracht. Het kost allemaal weer geld--ons geld, úw geld--en het zou zo fijn zijn als het niet nodig was.

Tot het zo ver is willen we toch nogmaals op iedereen een beroep doen: krijgt u bezoek, vraag dan even waar men geparkeerd staat. Is dit niet in een parkeervak (of op de privéplek van een ander), wees dan zo vriendelijk om uw bezoekers even te wijzen waar wél geparkeerd mag worden.